Iets vergeten...het gebeurt mij vaak!

Oeps. 16 Juli, ik word om 16.23 uur herinnerd aan het feit dat mijn moeder vandaag jarig is. Ai. Dat was ik even vergeten. Dit betekent vanavond nog even langsgaan en net doen alsof ik er gewoon netjes aan gedacht had. (Nu maar hopen dat ze dit niet leest) Helaas, 'dingen vergeten’ gebeurt mij vaker. De mensen die ik tegenkom op mijn werk hebben ook te maken met vergeetachtigheid. Ik werk als sociaal agoog binnen ouderenzorgorganisatie Oktober. Dat is wel anders. Zij hebben te maken met een vorm van dementie. Dementie is een verzamelnaam voor verschillende hersenziektes. Het bekendste kenmerk is vergeetachtigheid. Veel mensen zullen dit kunnen benoemen. De vergeetachtigheid is alleen meer, vaker en heftiger aanwezig ten opzichte van mijn eigen situatie. Ik vergeet een verjaardag. Maar wat als je iedere dag steeds weer een stukje meer vergeet. Je vergeet eerst een naam, dan een verjaardag, daarna alle verjaardagen, dan bijna alle namen en ook nog de bijbehorende gezichten. Het wordt nog erger en je vergeet ook de bekendere gezichten zoals bijvoorbeeld van jouw kleinkinderen of jouw eigen kinderen. Ik zie het wel gebeuren bij bijvoorbeeld Mevrouw de Vries. Ze heeft al enige tijd dementie en gaat hard achteruit. Ze herkent haar kinderen niet meer en zelfs haar man moet zich soms opnieuw voorstellen. Dat zou ik vervelend vinden. En we kunnen het ons moeilijk voorstellen. Maar dit is niet het enige belangrijke kenmerk van dementie.

Als ik op vakantie ben en net aankom in mijn hotel, moet ik mezelf altijd enorm oriënteren. Als ik me drie keer omdraai in het hotel weet ik echt de weg niet naar mijn hotelkamer. En langzaamaan gaat dat tijdens mijn vakantie beter. Maar zeker die eerste dagen vind ik dat een vervelend gevoel! Ik stel mezelf dan voor om dit gevoel keer tien te hebben. Oh dat moet een vervelend gevoel zijn. . En niet alleen op dat moment, maar de hele dag. Dat gevoel van gedesoriënteerd zijn (waar ben ik nou?) komt ook zeker voor bij mensen met een vorm van dementie en kan ook lastig zijn. Stel je voor dat je jouw huisnummer zoekt (in geval van mevrouw De Vries nummer 37, dit is een fictieve naam), maar je woont binnen een afdeling zonder huisnummers. Want Mevrouw De Vries woont op kamer 3.5. Ze zal hier dan nooit terecht gaan komen zonder ondersteuning. Mevrouw De Vries raakt vaak de weg kwijt en voelt zich dan onveilig, want waar is haar veilige eigen kamer nou? Ze blijft zoeken naar nummer 37... Desoriëntatie in plaats komt ook vaak voor bij mensen die dementie krijgen.

Een ander gevolg van dementie kan zijn dat je gedesoriënteerd raakt in tijd. Leef je in het hier en nu of ben je in jouw beleving 10 jaar terug? Dus even kijkend naar mezelf. Ik ben nu op dit moment in het hier en nu 34 jaar. Maar stel je voor dat ik in mijn beleving nog 20 jaar ben. Het verschil in leven is groot. Kun je nagaan dat je, als je 80 jaar bent, je in jouw beleving teruggaat naar jouw jongere versie van 20 jaar? Zoals Meneer de Vries. Hij is in het echt 83, maar hij gedraagt zich richting een vrouwelijke medebewoner puberaal en in zijn beleving is hij net 52 geworden. En is hij op zoek naar een nieuwe vriendin. Dus in zijn beleving is er niks mis. Maar in het hier en nu heeft Meneer de Vries al 30 jaar dezelfde vrouw. Ingewikkeld toch? Wat brengt dementie toch veel verwarring en onduidelijkheid met zich mee.

Helpt dit om jezelf in te leven in een ander persoon? Iemand die moeite heeft om informatie op een juiste manier te verwerken? Of als iemand te maken heeft met een vorm van dementie?

Mijn conclusie: Dementie is moeilijk en complex.
Maar het kan helpen om jezelf in te leven in het leven van een ander. Hoe zou het zijn om Meneer of Mevrouw de Vries te zijn? En hoe zou jij willen dat er met jou wordt omgegaan? En weet je het niet? Er zijn genoeg mensen die jou kunnen ondersteunen. Heb je vragen? Stel ze vooral!

Tom Mouwen Sociaal agoog van ouderenzorgorganisatie Oktober.